ช่วงเวลาราวสิบกว่าวันหลังกลับจากต่างจังหวัด
ซึ่งเรารู้สึกดีมากในช่วงแรกๆ
จนนึกไปถึงขั้นที่ว่า..
ตัวเองกลับมาแล้ว
อีกไม่นานคงได้ลดยา และเลิกกินในที่สุด
(ถึงแม้จะอีกนาน แต่ถ้ามันได้เริ่ม ก็ถือว่าดีมากแล้ว)
เพียงแค่เจอเหตุการณ์อะไรนิดหน่อยที่ทำให้แย่
เราก็ดิ่งตกเหวลงไปเลย
แล้วมันขึ้นไม่ได้จนบัดนี้
เราก็กินยาตามปกติ
จนเมื่อกี้ยาตัวนึงก็หมดพอดี
เพราะคุณหมอจะจ่ายยามาแบบพอดีๆกับวันนัด
พรุ่งนี้คือวันที่คุณหมอนัด
เราบอกความรู้สึกไม่ถูก
มันไม่ใช่อยากไปหรือไม่อยากไป
มันก็เหมือนกินยา
ถึงไม่อยากกิน ก็ต้องกิน
หลายวันก่อน เรารู้สึกว่าอยากให้ถึงวันนัดเร็วๆจัง
แต่พอถึงวันนี้แล้ว
เราก็รู้สึกว่า..แล้วยังไงเหรอ
3 เดือนกว่าแล้วที่เรากินยา ใช่!มันดีขึ้นบ้าง
เวลาเราตกวูบลงไปในเหว
เรายังไต่ขึ้นมาง่ายหน่อย ใช้เวลาน้อยลง
แต่มาถึงวันนี้..
มันกลับแย่กว่าเดิมคือ
ตกเหวไปแล้ว เราไม่หาทางขึ้นอีกแล้ว
เพราะเราเหนื่อย ขึ้นไปแล้วก็ตกลงมาใหม่อยู่ดี
สู้นอนเล่นอยู่ตรงนี้..ก้นเหว
ค่าเท่ากัน?
+ + + + + + + + +
อ่านต่อ ---> ความสวยงามในชีวิต
