03 มีนาคม 2555

ก้าวแรก


ก่อนอื่นขอบอกว่า..เราต้องรวบรวมสมาธิอย่างมาก เพื่อทำblogนี้ขึ้นมา
จากเดิม
เคยพิมพ์อะไรยาวหลายๆหน้าได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องพยายามเลย
เคยอ่านหนังสือสามสี่ร้อยหน้าได้ในวันเดียว
ก็ทำไม่ได้..
พิมพ์ได้แค่2-3บรรทัด ตอนนี้ก็เริ่มยากแล้ว แต่จะพยายาม ^_^
ส่วนหนึ่งเพื่อรักษาตัวเอง
การได้ทำอย่างที่เคยทำ ถึงแม้จะยาก .. ถ้ามันสำเร็จ คงช่วยให้ความรู้สึกดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่

เราไม่อยากให้ใครเป็นแบบนี้เลย
ก่อนเรื่องนี้มันจะเป็นเรื่องที่ผ่านเลยไปในชีวิต (ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่)
ก็อยากให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง

เราทำblogนี้ขึ้นมา หลังจากเดินเข้าโรงพยาบาลด้วยตัวเอง ราวเดือนเศษ
ความจริง..อยากทำตั้งแต่2สัปดาห์แรก แต่..ไม่สามารถทำได้
อย่าว่าแต่จะเขียนอะไรยาวๆเลย
ลำพังแค่จะจดรายละเอียด ข้อสงสัย ที่จะไปถามหมอ..ยังทำไม่ได้

เราจะพยายามถ่ายทอดว่า เพราะอะไรเราถึงคิดว่าตัวเองควรพบจิตแพทย์
การตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปในแผนกผู้ป่วยนอกจิตเวช
ความรู้สึกมากมายหลายอย่างที่ต้องรับการรักษา
ความทรมานจากภาวะที่เป็น รวมทั้งความทรมานจากผลข้างเคียงของยา
อาการ อารมณ์ ความรู้สึก .. ทุกๆอย่าง
เราจะพยายามถ่ายทอดมันออกมาให้เป็นตัวอักษรในblogนี้

นอกจากจะเป็นความพยายามส่วนตัวในการกลับมาเป็นตัวเองแล้ว
หวังว่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นๆ

แต่..แน่นอน วันนี้เราเป็นผู้ป่วย
หากผู้ที่ได้เข้ามาอ่าน ต้องการความถูกต้อง แม่นยำในข้อมูลของโรค
..เราไม่สามารถให้ได้
แม้สิ่งที่เราถ่ายทอดออกไป เราก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเองด้วยซ้ำ
หากข้อความวกวน หรือ ดูสับสน ก็แสดงว่าเราเป็นอย่างนั้นในช่วงนั้น
และ..เราก็กำลังพยายามอยู่

หากคุณต้องการข้อมูลเกี่ยวกับโรคทางจิตเวช
แนะนำให้หาข้อมูลจากเอกสารทางการแพทย์โดยตรง

สำหรับคนป่วยเหมือนเรา หรือ คนสงสัยว่าตัวเองกำลังป่วย
ก็ขอให้เราได้เป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆให้
เมื่อเราบอกว่า เข้าใจ แปลว่า เราเข้าใจจริงๆ
เพราะเรากำลังเผชิญมันอยู่


+ + + + + + + + +

อ่านต่อ  --->   เหตุ