เมตตาตัวเอง คือ อะไร?

พบหน้าคุณหมอครั้งที่ 2 อย่างอ่อนระโหยโรยแรง
ทักทายกันคำสองคำ เราก็ถามคุณหมอเลย

" เป็นโรคซึมเศร้า ใช่มั๊ยคะ "

รอมานานแล้วหนิ รอมา 20 วัน เจอแล้วก็ถามเลย
คุณหมอยิ้ม..
แล้วบอกว่า ไม่ถึงกับเป็นโรคครับ เป็นภาวะซึมเศร้า

งง..
อะไร ยังไง แตกต่างตรงไหนเหรอ โรค กับ ภาวะ
ฟังดูดีนะ หรือ คุณหมอปลอบใจ หรือ คุณหมอโกหก
ไม่หรอก..หมอต้องมีจรรยาแพทย์สิ จะโกหกทำไม
นั่งสับสน..

แล้วไอซึมเศร้ามันมีกี่Stageเหรอ
เอาอะไรมาวัด ???????

วันนี้เราไม่ค่อยพูดกับคุณหมอของเราเท่าไหร่
มันเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ

เราเล่าตามความจริงว่า เราเอาชื่อยาไปsearch
ก็เลยไม่ได้กินตั้งแต่คืนแรก แต่หลังจากนั้นก็กินทุกคืน
เล่าผลข้างเคียงของยา
เล่าเรื่องเราPrintข้อมูลเรื่องโรคซึมเศร้าใส่ซองให้แฟน
เพราะเค้าไม่รู้ว่าเรามาจิตเวช เราบอกแต่ว่าเป็นไมเกรนเลยมาหาหมอ
เรายื่นให้แฟน แล้วบอกว่า ที่ไปหาหมอวันก่อน ไม่ได้เป็นไมเกรนนะ
แล้วเราก็ไม่รู้จะหายเมื่อไหร่ และคงใช้ชีวิตต่อไปค่อนข้างลำบาก
ให้เอาไปอ่านดู ถ้าจะเลิกกัน เราก็ยินดี เพราะเราไม่อยากให้ใครลำบาก
ก็เล่าให้คุณหมอฟังแบบเหนื่อยๆ

คุณหมอก็นั่งฟัง แล้วก็ซักถาม ว่าทำไมทำแบบนั้น
อะไรประมาณนี้
เราก็ตอบไปแกนๆ ถามคำตอบคำ ไม่ได้เล่าแบบพรั่งพรู

แล้วเราก็ถามคุณหมอไปคำถามนึง
" คุณหมอคะ ฝันคืออะไร "
คุณหมอยิ้มตามสไตล์เดิม (อยากให้คนอ่านเห็นหน้าจัง ^_^ )
ถามเรากลับว่า " ฝันว่าอะไรครับ ? "

เราก็เล่าความฝันให้ฟัง
เราฝันว่า เราตะโกนพูดสุดเสียง ในสิ่งที่เราไม่เคยพูด
พูดๆๆๆๆใส่หน้าคน พูดไปร้องไห้ไป
แล้วเราก็พูดจริงๆ ละเมอนั่นแหละ
เพราะตอนนั้นเป็นช่วงบ่าย ที่อาการเราไม่ดีเลย
แฟนเราเลยออกจากออฟฟิตมาอยู่ดูแล
เค้าเป็นคนปลุก บอกว่าเราละเมอเสียงดัง
แล้วเราก็ตื่นมาร้องไห้ พูดไม่มีเสียง
ต้องขอน้ำกิน เหมือนในละคร ประมาณนั้นเลย

คุณหมอตอบยาว  แต่เราจำไม่ได้
จำได้แต่ว่า มันเป็นความต้องการของเรา

มันก็คงจริงแหละ เราทำในชีวิตจริงไม่ได้
เพราะถ้าทำ มันจะสร้างความขัดแย้ง
เราเลยต้องเก็บไว้

หลังจากนั้นคุณหมอก็ถามอีกหลายคำถาม
เราก็ถามคำตอบคำเหมือนเดิม

พอเราไม่พูดเหมือนคราวที่แล้ว
คราวนี้คุณหมอพูดเยอะเชียว -"-

มีประโยคนึง คุณหมอพูดว่า เราไม่เมตตาตัวเอง

อยู่ๆเราก็จะร้องไห้
พูดออกไปว่า " คุณหมอคะ อยากร้องไห้ "
ว่าแล้ว เราก็คว้าทิชชูบนโต๊ะเสร็จสรรพ
เอามาเช็ดน้ำตา
ตอนแรกนึกว่า จะร้องไห้มากมาย แต่เปล่าเลย
แค่น้ำตาเอ่อ ไม่ไหลมาด้วยซ้ำ
เรายังตกใจตัวเอง เพราะเราเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก
วินาทีนั้น เรานึกขึ้นมาได้ทันที ว่าเราไม่ได้ร้องไห้มานานแล้ว

คุณหมอถามว่าดีขึ้นมั๊ย แต่เราไม่ได้ตอบว่าอะไร

แล้วก็ซักถามเพิ่มเติมอีกหลายอย่าง
กำหนดวันนัดครั้งต่อไป

พอเราไปรับยา เราก็ได้ยาตัวเดิม
ตัวที่เราเอาไปsearchนั่นแหละ แต่ยาอีกตัวที่ทำให้หลับ ก็งดไป

วินาทีที่เห็นยาตัวเดิม
เรายอมรับกับตัวเองว่า..ซึมเศร้านั่นแหละ
ไม่ว่าคุณหมอจะเรียกว่าอะไรก็เถอะ
เรารู้ได้ทันทีว่า เราจะต้องกินยานี้ไปอีกนานทีเดียว

แล้วเราก็เดินออกจากโรงพยาบาลไปด้วยคำถามว่า
เมตตาตัวเอง คือ อะไร?


+ + + + + + + + +

อ่านต่อ --->  เก็บตก-จากครั้งที่2