วินาทีแรกที่พบคุณหมอ เราเข้าใจว่าเป็นบุรุษพยาบาล -"- แป่ว!!
คืองี้ค่ะ ปกติจะมีพยาบาลมาเรียกเราให้เข้าไปพบคุณหมอใช่มั๊ยคะ
คุณหมอจะนั่งเฉยๆอยู่ในห้อง
ก็เราไม่เคยเห็นคุณหมอเดินไปเดินมาเอาแฟ้มไปส่งบ้าง ออกมาเรียกคนไข้เองบ้าง
เดินตามเข้าไปในห้องตรวจ ก็พบว่าก็เหมือนห้องตรวจทั่วไป
มีโต๊ะ เก้าอี้คุณหมอ เก้าอี้คนไข้ เตียง ตามปกติ
พอคุณหมอไปนั่งที่เก้าอี้ เราก็เหวอ..
" อ้าว หมอเหรอ ? "
คุณหมอแนะนำตัวก่อนเลย งงสิ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้
แล้วทักเราว่าดูกังวลๆ หรืออะไรซักอย่างเนี่ยะแหละ
จริงๆคือ เรางงมากกว่านะ
ทุกอย่างมันผิดธรรมเนียมที่เราเคยเจอมาต่างหาก
หลังจากนั้นก็คุยทั่วๆไป ประวัติ เป็นใครมาจากไหน ทำงานอะไร
หลังจากนั้นมันก็ไหลไปเรื่อยๆได้ยังไง ก็ไม่รู้
รู้แต่ช่วงหลังเราคุยอยู่เรื่องเดียว จนตัวเองแปลกใจ
แล้วก็มีการทดสอบอะไรเล็กๆน้อยๆ พวกความจำอะไรแบบนี้
ที่เครียดจนอยากกรี๊ดคือ ลบเลข คิดนาน ปั่นป่วนไปหมด
คุณหมอเขียนใบสั่งยา และกำหนดนัดครั้งหน้า
อธิบายเกี่ยวกับผลข้างเคียงของยา และบอกว่าถ้าไม่ไหวให้กลับมาพบหมอได้
ไม่ต้องรอจนถึงวันนัด
คุณหมอก็ดูเฟรนลี่ดี เรารู้สึกถึงความตั้งใจของคุณหมอ
ในการพูดคุยซักถามอาการ
ที่ดีที่สุดในสามโลกคือ คุณหมอตั้งใจ "ฟัง" มากๆ
ตอนออกมาจากห้องตรวจ เราตกใจมาก
เราอยู่ในนั้นร่วมชั่วโมง
เป็นไปได้ยังไง ทำไมคุณหมอให้เวลาคนไข้นานขนาดนี้
เราเข้าใจว่า เป็นผู้ป่วยใหม่ คงใช้เวลานานหน่อย
แต่ร่วมชั่วโมงเนี่ยะ มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างประหลาดซักหน่อยสำหรับเรา
เพราะเดี๋ยวนี้ หมอเค้าคำนวณค่าเสียเวลากันเป็นนาทีนะ
ตามความเข้าใจของเรา ในโรงพยาบาลที่เป็นโรงเรียนแพทย์แบบนี้
คุณหมอที่มาตรวจเรา น่าจะเป็นคุณหมอที่มาต่อเฉพาะทางจิตเวชศาสตร์
ดูจากการประเมินอายุคุณหมอนะคะ อาจจะผิดก็ได้
แต่เราไม่สนใจเรื่องที่ว่า จะต้องตรวจกับอาจารย์หมออะไรแบบนี้อยู่แล้ว
ยิ่งได้เข้าไปรักษาที่แผนกจิตเวชแล้ว เรารู้ทันทีว่า
ความสัมพันธ์ของคนไข้กับหมอ สำคัญมาก
คนไข้ต้องมีความไว้วางใจ เชื่อมั่น เชื่อใจ ในหมอที่จะรักษา
ถ้าเคมีไม่เข้ากัน รับรองจบข่าวแน่ๆ
สำหรับเรา เราโอเคกับคุณหมอของเรา
ไม่ว่าจะเป็นเพศ วัย บุคลิก ท่าทาง การพูดจา
ทำให้เรายอมรับ เปิดใจ และ พร้อมที่จะรักษานะ
อ่อ คงรู้แล้วว่าคุณหมอของเราเป็นผู้ชาย
+ + + + + + + + +
อ่านต่อ ---> ช็อค(เล็กๆ)
