ได้ยามา 2 อย่าง สำหรับการไปหาหมอครั้งแรก
ขอไม่กล่าวถึงชื่อยานะคะ
เพราะยาแต่ละตัวก็เหมาะกับแต่ละคน ซึ่งคุณหมอจะพิจารณาเอง
ยาที่คุณหมอให้มานั้น ระบุว่าให้กินก่อนนอนทั้ง 2 ตัวเลย
เรากลับถึงบ้าน ก็เอาชื่อยาไปเช็คทันที
ซึ่งทำเป็นประจำอยู่แล้ว เราไม่ยอมกินยาสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาด
แล้วก็ได้เรื่อง
ยาหนึ่งในนั้น ระบุชัดเจนว่า รักษาโรคซึมเศร้า
มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก อึ้งไป ช็อคเล็กๆ
ไม่ได้เกินความคาดหมายนัก ในเรื่องโรคซึมเศร้า
คือ จากอาการที่เป็น หรือแม้แต่
จากอาการที่ไม่รู้ตัวว่าเป็น แต่คุณหมอถาม
มันก็สะกิดให้เรารู้สึกว่า เป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า
เราว่าถ้าเป็นคนอ่านหนังสือเยอะ มันจะต้องผ่านตากับโรคพวกนี้มาบ้าง
มันไม่ได้ผิดคาดนัก
แต่การที่รู้ว่าตัวเองเป็น กับ การที่รู้ว่าตัวเองเป็นแล้วต้องกินยา
มันเป็นคนละความรู้สึกกันนะ
การที่รู้ว่าตัวเองเป็น แล้วต้องรักษาด้วยการกินยา
ความรู้สึกมันหนักอึ้ง
คือ มันจะไม่หายไปเองแน่ๆ ถ้าเราไม่รักษา และมันอาจจะเป็นมากขึ้น
พอตั้งสติยอมรับได้ ก็ค้นหาข้อมูลเรื่อง " โรคซึมเศร้า "
อ่านเยอะมากๆ อ่านร่วมสิบชั่วโมงเลย
ยิ่งเห็นข้อมูลมากมาย เช่น การกินยาต้องกินต่อเนื่องยาวนานพอสมควร
ผลข้างเคียง การกลับมาเป็นซ้ำ ล้วนแล้วแต่เป็นข้อมูลที่สยดสยองทั้งสิ้น
เกิดอาการลังเล และผ่านคืนนั้นไปโดยตัดสินใจยังไม่กินยาก่อน
จมกับข้อมูลมากมายตั้งแต่ บ่าย เย็น ค่ำ ของวันศุกร์ (วันที่ไปหาหมอ)
ต่อเนื่องมาถึงวันเสาร์เต็มวัน โดยไม่ทำอะไรเลย นอกจากอ่านๆๆๆ
แล้วในที่สุดก็ยอมรับเองว่า เราต้องกินยา และต้องกินอย่างเคร่งครัด
เป็นการยอมรับด้วยจำนนต่อข้อมูล
ความรู้สึกที่ล้นทะลักออกมา คือ
อยากกลับไปถามหมอว่า เราเป็นโรคซึมเศร้า ใช่รึเปล่า
ซึ่งต้องรอไปอีก 20 วัน
เป็น 20 วันที่เลวร้ายที่สุด
+ + + + + + + + +
อ่านต่อ ---> 3-4วันแรก..ที่กินยา
