ทรงๆทรุดๆ

หลังจากพบหมอครั้งที่ 2 และกินยาตัวเดิมต่อ
ผลข้างเคียงของยาก็เหลือแค่คลื่นไส้บ้าง
แบบพอทนไหว แล้วก็กัดฟัน
แต่มักจะเพลียมากเป็นบางวัน
อันนี้เป็นอาการของโรครึเปล่าก็ไม่แน่ใจนะคะ

แต่ก็มีรู้สึกสดชื่นอยู่บ้าง 2-3 วัน
แล้วก็ทรงๆเหมือนเดิม

ช่วงเวลาตรงนี้
ที่ไม่ต้องทรมานกับผลข้างเคียงของยาแบบหนักหนา
ทำให้พยายามทำความคิดที่อยากจะทำBlogนี้ให้เป็นจริง
แต่มันก็ไม่ง่ายนัก ยังไม่รู้จะทำออกมาในรูปแบบไหน

ก็เลยเสริซข้อมูลเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าอ่านไปเรื่อยๆ
แต่ก็เป็นข้อมูลเดิมๆ ส่วนใหญ่copyกันมา
อ่านไปมากมายแล้วช่วงที่ช็อคกับยาที่คุณหมอให้
เลยอ่านเรื่องโรคทางจิตเวชอื่นๆเพิ่มเติมด้วย
ทำให้ได้ทำความรู้จักกับ Bipolar Disorder
ก็แอบระแวงนิดๆ ว่าตัวเองจะเป็นรึเปล่า
กลัวมันพัฒนาไปจริงๆ
แต่ทบทวนดูแล้ว เราก็ทรงๆทรุดๆ
วันที่โอเค สดชื่น มันไม่ได้พุ่งขึ้นสูงอะไรเลย
แค่มันไม่แย่มากเท่านั้นเอง

กลายเป็นว่า ต้องคอยสังเกตตัวเองเพิ่มขึ้น
เวลาจะสุข ก็เอ๊ะ นี่เราสุขเว่อร์ไปรึเปล่า
จนกลายเป็นความกังวลใจเพิ่มขึ้นมาอีกนิด
เพราะดูแล้ว  Bipolar Disorder
น่าจะรักษายากพอสมควรทีเดียว

อ่านไปเรื่อยเปื่อย เว็บไซต์ภาษาไทยชักน้อยลงเรื่อย
ไหนเลย ลองเสริซโรคซึมเศร้าเป็นภาษาอังกฤษบ้างซิ
พิมพ์ Depression แล้วนั่งไล่เปิดดู อู๊ววววว!
มีเยอะมาก ข้อมูลเพียบ จัดหน้าดี กราฟฟิคสวย
อ่านเพลินเลย บางเว็บทำเป็นการ์ตูนด้วย น่ารักดี

จริงๆก็ไม่ได้อ่านภาษาอังกฤษคล่องอะไรนัก
ยิ่งมีศัพท์ทางการแพทย์อีก
แต่เว็บเค้าทำให้น่าอ่าน เดาศัพท์ผ่านๆได้ก็ผ่านไป
ถ้าไม่ไหวก็เปิดดิกเอา

และช่วงนี้ก็เริ่มทำBlogนี้
แต่ยังไม่มีสมาธิทำอะไรได้มากนัก นอกจากเลือกเทมเพลต
เซ็ทนู่นนี่ ลงมือเขียนจริงไม่ได้ซักที

ช่วงใกล้ถึงวันนัด ที่จะได้เจอคุณหมอเป็นครั้งที่ 3
มีอาการนอนไม่ค่อยหลับอยู่ 2-3 วัน แต่ก็พอทน
เพราะไม่ไปหลับเอาตี4ตี5 ก็ยังใจชื้นอยู่


ในที่สุดก็มาถึงโพสต์ที่จะได้พบคุณหมอครั้งที่ 3 ซะที
รออัพBlogเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ

^_^



+ + + + + + + + +

อ่านต่อ --->  คุณหมอของเรา [3rd]