หลังจากหมอนัดครั้งที่ 2 ประมาณ 5 วัน
อยู่ๆก็ลองทำสมาธิ
เพราะว่า ไม่สามารถทำอะไรจดจ่อได้นานเหมือนก่อน
ก็เลยคิดขึ้นมาเองว่า ไหนลองฝึกสมาธิซิ เผื่อจะช่วย
ไม่มีพิธีรีตรองอะไร อยู่ๆก็ตามลมหายใจตัวเอง
หายใจเข้า หายใจออก หายใจเข้า หายใจออก
ไม่ถึง 10 หายใจ คราวนี้แทบหายใจไม่ออกแทนค่ะ
มันเป็นอะไรก็ไม่รู้
หัวใจเต้นเร็ว หายใจหอบเหนื่อย เหมือนหายใจไม่ทัน
ซึ่งเราไม่เคยมีประวัติเป็นโรคหอบหืดอะไรเลย
ตอนนั้นอยู่คนเดียว นั่งก็แล้ว เอนก็แล้ว นอนก็แล้ว
ก็ไม่หาย รู้สึกเหนื่อยมากๆ ไม่สามารถหายใจเป็นปกติซะที
ไม่รู้จะทำยังไง ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ยังเหนื่อยอยู่
เลยหยิบTabletมาเข้าGoogle (ทั้งสภาพอย่างนั้น)
พิมพ์ว่าหายใจหอบเหนื่อย
เจออยู่สองกรณี ยังอ่านไม่ทันรู้เรื่องหรอกว่าเป็นอะไร
แต่เห็นกรณีนึงบอกว่า เป็นอาการหายใจเกิน
ก็ไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่ คิดอะไรไม่ออก
ในนั้นบอกว่า ให้หายใจในถุงซักพัก ลองก็ลอง
คว้าถุงใกล้ตัวสุดเป็นถุงใส่นิตยสารจากร้านหนังสือใบโต -"-
ครอบปากกับจมูกไว้ แล้วก็หายใจอยู่ในนั้นซักพัก
จนค่อยยังชั่ว ไม่รู้ว่าค่อยยังชั่วเพราะอะไรเหมือนกัน
หลังจากนั้นก็เหนื่อย ล้า และเพลียมาก
ขนาดที่วันรุ่งขึ้นตื่นมา รู้สึกเหมือนไปวิ่งมาหลายกิโล
ตอนนั้นรู้แล้วว่า เราไม่ควรคิดทำสมาธิอีก
และก่อนหน้านั้น มีความคิดว่า จะไปออกกำลังกายช่วยอีกทาง
ด้วยการเล่นโยคะ กลายเป็นเกิดความลังเลใจขึ้นมา
เพราะว่า การเล่นโยคะมันจะมีความเกี่ยวข้องกับการหายใจด้วย
จึงรอไปปรึกษาคุณหมอของเรา ในการพบกันครั้งที่ 3
ขอเล่าเรื่องนี้ไปเลยละกันนะคะ
เพราะการเจอคุณหมอครั้งที่ 3 มีเรื่องมากมาย
เกรงว่าจะยาวเกินไปสำหรับโพสต์เดียว
เมื่อเจอคุณหมอ..เราก็เล่าเรื่องทำสมาธิ
คุณหมอบอกว่า " หมอไม่แนะนำให้ทำนะครับ "
เราจำเหตุผลไม่ค่อยได้ แต่จะออกแนวว่า
มันต้องมีการฝึกฝน มันคงไม่เหมาะกับคนที่มีอาการป่วยแบบเรา
เราเลยถามคุณหมอต่อ เรื่องเล่นโยคะ
คุณหมอบอกว่า เล่นได้ แต่ต้องมีคนสอน
ซึ่งเราก็คิดไว้อย่างนั้นเหมือนกัน ว่าจะมาฝึกมั่วซั่วไม่ได้แน่ๆ
เราก็หลอนจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาพอสมควร
เอาเป็นว่า เรื่องออกกำลังกายคงพักไว้ก่อน ค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อ
อันที่จริง หลายวัน ก่อนพบคุณหมอของเราเพื่อคำตอบนี้
เราก็สืบเสาะค้นหา คนที่ป่วยเป็นโรคทางจิตเวชคนอื่น
รวมทั้งญาติผู้ป่วยด้วย ถึงได้เข้าใจว่า ไม่ใช่เราคนเดียวหรอกที่เป็น
สำหรับบางคนที่เคยฝึกสมาธิมาก่อนที่จะป่วย
ก็อาจจะพอไหว แต่สำหรับคนที่ไม่เคย ไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง
นอกจากนั้น เรายังพบว่า ผู้ป่วยจิตเวชในเมืองไทยน่าสงสารมาก
หลายคนจะถูกต่อว่า..
ให้ปลง ให้ไปศึกษาธรรมะ ไล่ไปเข้าวัด ให้ไปบวชก็มี
ทั้งที่จริงๆแล้ว เค้าเป็นผู้ป่วย
การทำแบบนั้น อาจฆ่าเค้าทั้งเป็นได้เลย
อันนี้เป็นความคิดของเราและญาติผู้ป่วยบางคนที่เราได้คุยด้วยทางinternet
การใช้หลักธรรมทางศาสนามาช่วย สามารถทำได้
แต่ควรรักษาตัวไปซักระยะนึงก่อน
มีญาติผู้ป่วยบางคนบอกว่า เอาธรรมะไปยัดใส่ผู้ป่วยจิตเวช
ก็เหมือนเอาหนังสือเรียนระดับมหาวิทยาลัย ไปให้เด็กประถมอ่าน
ถึงแม้ว่า ผู้ป่วยจะสามารถดำรงชีวิตตามปกติก็ตาม
ทำการงานได้ดี ก็ไม่ได้แปลว่าจะรับอะไรเหล่านี้ได้
หลังจากนั้น
เราก็ได้พูดคุยกับเพื่อนที่เป็นเภสัชกรในโรงพยาบาล
แน่นอน เค้าเข้าใจผู้ป่วยจิตเวชระดับหนึ่ง
เค้าบอกว่า การทำสมาธิ ไม่ได้มีแค่การนั่งสมาธิ ยังมีอีกหลายแบบ
สามารถเลือกปรับใช้ได้ตามความเหมาะสมของแต่ละคน
เช่น การถักนิตติ้งหรือโครเชท์ ก็สามารถเป็นการฝึกสมาธิได้เช่นกัน
วันนี้เราค้นพบการทำสมาธิของตัวเองแล้ว
นั่นก็คือการทำBlogนี่เอง ^_^
ตอนแรกกะจะทำในwordpress แต่ด้วยใช้ที่นี่มาร่วม 8 ปี ก็เลยคุ้นกว่า
ณ เวลานี้ ทำอะไรที่ง่ายๆน่าจะรวบรวมสมาธิได้มากกว่า
แต่ทั้งๆที่คุ้น ทำBlogที่นี่มาตั้งหลายครั้งแล้ว
กว่าจะได้ URL กว่าจะได้เทมเพลตที่ถูกใจ ก็เพลียไป 2-3 วัน
โพสต์แรก ก้าวแรก เหลือเชื่อว่า เราใช้เวลานานมาก
ทั้งที่ปกติ เป็นคนเขียนอะไรได้เร็ว
แต่แค่ไม่กี่บรรทัดนั้น เราใช้เวลาเป็นวัน
โพสต์ถัดมา เริ่มรวบรวมสมาธิได้มากขึ้น
แต่อย่างที่เห็น ในบางช่วงก็ไม่สามารถพิมพ์อะไรยาวๆได้เลย
ยิ่งช่วงแรกเนี่ยะ เปิดเครื่องมาปุ๊บ กว่าจะทำได้
ต้องเงียบ ต้องไม่มีเสียงรบกวน ไม่งั้นแป๊บเดียวต้องหยุด
ตอนนี้ดีขึ้นขนาดที่ว่า พิมพ์ไปด้วยเปิดเพลงฟังไปด้วย
ก็ไม่เสียสมาธิแล้ว
ในที่สุดเราก็ค้นพบวิธีทำสมาธิในรูปแบบของเรา
และยังอิ่มใจกับความสุข
ที่Blogของเราอาจจะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นอีกด้วย
^_^
+ + + + + + + + +
อ่านต่อ ทรงๆทรุดๆ
