อดทนๆๆๆๆๆ

ราว 20 วัน ที่ต้องอดทนกับผลข้างเคียงของยา
รวมทั้งอาการที่เป็นก็ไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้น
จิตใจย่ำแย่มากๆ

แต่ด้วยความที่อ่านเยอะ
เจอข้อมูลว่า ยาประเภทนี้อาจต้องใช้เวลาซักนิด
ก็เลยพยายามอดทน

แก้ปัญหาต่างๆไปแต่ละวัน

คลื่นไส้ ก็ต้องหาอะไรเปรี้ยวๆติดไว้ อย่าง พวกบ๊วย
จนหลังๆพอดีขึ้น ก็พยายามไม่กิน

เวียนหัว ก็ต้องมียาดมติดไว้ตลอด กลายเป็นคนติดยาดมไปเลย

ปวดหัว ก็ทน ถ้าทนไม่ไหวก็นอน
พยายามไม่กินยาแก้ปวด นอกจากไม่ไหวจริงๆ
เพราะอยากให้รู้ว่ามันปวดนะ มันยังไม่หาย

ตาพร่า ดีขึ้นในเวลาไม่กี่วัน ก็เลยไม่มีปัญหาอะไร

ปากแห้ง ก็โบก Petroleum Jelly ตลอดเวลา ขาดไม่ได้เลย

แต่มันจะมึนๆ งงๆ บางครั้งก็ลืม
เช่น ลืมว่ากินยาไปแล้วรึยัง ทำให้จิตตกมาก
เลยใช้วิธีเอาปากกาเขียนCDมานั่งไล่เขียนวันที่บนแผงยาเลย
ก็เลยจบปัญหาเรื่อง กลัวจะกินยาซ้ำ

เบื่ออาหาร กินข้าวแค่วันละมื้อ
ก็พยายามกินของที่ชอบมากๆ จะกินได้เยอะหน่อย

ที่ในชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะเจอเลย คือ กัดฟัน
ไม่ใช่กัดฟันตอนนอนนะคะ
กัดฟันตอนตื่นนี่แหละ เรียกว่าเผลอไม่ได้ จะกัดฟันตลอด
กว่าจะรู้สึกว่ากัดฟัน ก็เมื่อยหน้า เมื่อยกรามไปหมด แย่มาก

เราพยายามอดทนมาก เพราะเคยอยู่ใกล้ชิดผู้ป่วยมะเร็ง
ซึ่งการรักษาค่อนข้างทุกข์ทรมาน
เราเคยอ่าน เคยรับรู้ เคยปลอบคนอื่นยังไง
ก็พยายามทำอย่างนั้นกับตัวเอง
พยายามอดทนให้ถึงวันนัด เรียกว่านับถอยหลังกันเลย

อาการหลายอย่างเริ่มดีขึ้น ยกเว้น กัดฟัน กับ ปวดหัว
ซึ่งปวดหัวเนี่ยะ มันปวดแทบตลอดเวลา
คุยกับเพื่อนที่เป็นเภสัชกร ก็ได้รับคำแนะนำว่า อย่าทนเลย
ถ้าปวดขนาดนี้ กลับไปหาหมอเถอะ
แต่เราก็ทนต่อ

จนในที่สุด6-7วัน ก่อนถึงวันนัด อาการปวดหัวก็หาย

แต่มีปัญหาใหม่ คือ เราฝันร้าย ละเมอ
ในฝันเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถพูดได้ในชีวิตจริงๆ
ในฝันเราตะโกนพูดสิ่งนั้นจนสุดเสียง ร้องไห้ สะอึกสะอื้น
ตื่นมาด้วยน้ำตา และไม่มีเสียงเลย

การตัดสินใจ การคิด ช้าลงมาก
คิดไม่ค่อยทัน อย่างเรื่องถนัดๆที่เคยคิดเร็ว
ก็ต้องค่อยๆคิด ค่อยๆทบทวน

เริ่มนอยด์อีกครั้ง อารมณ์ก็แย่ อะไรๆก็แย่
ดีแค่ ไม่คลื่นไส้ เวียนหัว มากมาย หายปวดหัว หายตาพร่า
อาการทางกายภาพ หายไปค่อนข้างเยอะ
แต่จิตใจแย่มากๆ

นอนดึกขึ้นเรื่อยๆอีกครั้ง
จนถึงคืนก่อนหมอนัด ถึงขั้นนอนแทบไม่หลับเลย
ไปโรงพยาบาลในสภาพแย่มากจริงๆ


+ + + + + + + + +

อ่านต่อ  --->  ครั้งที่2 กับแผนกจิตเวช