03 พฤศจิกายน 2555

คุณหมอของเรา [14th]


พฤหัส ที่ 1 พฤศจิกายน 2555

เจอคุณหมอปุ๊บ บอกว่าจริงๆกะว่าจะไม่มาวันนี้แล้ว
เพราะเพิ่งกินยาไปได้ 2 วันเอง
-"-
กะว่า เดี๋ยวกินใกล้หมดค่อยโทรมานัดอีกที
แต่ก็มาดีกว่า ไหนๆก็นัดแล้ว

จริงๆคือ ช่วงนี้จิตเวชรามาฯ คนเยอะมากนะคะ
คนใหม่ๆที่มาก็ใช่ว่าจะได้พบคุณหมอเลยแบบเรา
บางคนต้องนัดล่วงหน้านานมากๆ
การเป็นคนไข้เก่าช่วงนี้ รู้สึกว่า เป็นคุณค่าที่เราคู่ควรมาก
>_<

คุณหมอก็คุยสบายๆ
เจอกัน 14 ครั้งแล้ว บ่อยกว่าเพื่อนหลายคนเลยนะ
แถมเป็นเพื่อนที่เราไม่ซัดซักโครมนึงที่ถามเรื่องส่วนตัวเยอะขนาดนี้

เราบอกคุณหมอไปว่า ที่คิดว่าต้องมา เพราะ
ช่วงเวลาที่ผ่านมา เรารู้แล้วว่าคนคิดฆ่าตัวตาย มันคิดแบบนี้นี่เอง
มันคงเป็นสัญญาณที่ไม่ดีนัก ก็แวะมาคุยซักหน่อยดีกว่า

ไม่รู้จะเล่าอะไรในblogดี เพราะเรื่องที่คุยมันก็เรื่องส่วนตัวซะเยอะ
แถมจำไม่ได้ว่า ปล่อยโฮมาตอนไหน ตอนคุยเรื่องอะไรอยู่
แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่หยิบทิชชูในกระเป๋ามาเช็ด
สงสัยจะลืม!
คุณหมอเดินไปหยิบทิชชูแบบที่ใช้ในส้วมมาให้เช็ดหน้า
~_~
(เหมาะกับหนังหน้ามากค่ะ)

เราเล่าให้คุณหมอฟังด้วยว่า ช่วงที่รออยู่นี่
มีคนป่วยนั่งใกล้ๆเค้าคุยกัน แล้วที่เค้าเล่า มันแบบที่เราเป็นเลย
แล้วเราก็ปล่อยโฮออกมา ตอนน้องคนนั้นพูดว่า
" หนูอยากกลับไปเป็นคนเดิม "

(เรากำลังจะหาวิธีเล่าเรื่องนี้ยังไง ไม่ให้กระทบกับน้องคนนี้
จะพยายามในโพสต์ถัดไปให้ได้ มันกระแทกใจจริงๆ
รวมทั้งเห็นภาพคนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าได้ชัดมาก)

คุณหมอพูดเรื่องกินยา หยิบซองยาที่เราเอามาให้ดู
พลิกไปพลิกมาในมือพลางพูดเรื่องกินยาไปด้วย
ชักแม่น้ำทั้งห้ามาคุย
เพื่อจะสรุปว่าหมอไม่ได้บังคับให้คุณกินยานะ
เราบอกหมอไปว่า หมอกำลังไซโคเรา
เล่นเอาหัวเราะกันทั้งหมอทั้งคนป่วย


กินยาแล้วนะคะ คุณหมอ




+ + + + + + + + +

อ่านต่อ  --->  คุณหมอของเรา [15th]